| dc.description.abstract | “Maar waarom laat ou Oom ni weer di “Duiwel” o'erdruk ni, hulle is al lang uitverkoop,” so neur di neefies aan mijn kop, en jij weet 'n ou mens kan ni geneur verdra ni. Hij wil net alleen self neur. Of ik al seg, dat di “Duiwels” lang gelede geskrijf is, dat di mense toen nog eenvoudig was, en ni so geleerd als nou, dat er toen nog ni so banje spoonwege was en skoolrade, en dat misskien met al di goeje dinge, di Duiwels, uit Suid-Afrika al lang het pad gegee, dit het niks gehelp ni en op di end seg ik toe maar: ja. Maar nou kom di moeilikheid, en dat was di spelling. Di “Duiwels” is geskrijf in di spelling di ik toe had en di is nou ni heeltemaal na mijn sin ni. Daarbij kom dat 'n hele partij geleerde mense in di Afrikaanse taal begin te skrijf, en dat er nog ni 'n vaste spelling is; na lang prate en denke het ik maar mijn eige spelling gevolg, tot tijd en wijle, datal di Afrikaanse skrijwers o'ereen gekom is. Partij neefies en niggies wou he, dat ik ook mijn portret in di boeki sou set; dat het ik dan ook maar gedoen. Ik het my laat afneem, en nou kan ieder mens sien hoe ou Oom jan lijk. | en_US |
