| dc.description.abstract | In hierdie studie word ondersoek ingestel na die verskillende vergestaltings van mistiek en meer spesifiek die mistieke ervarings in die Durban-drieluik van Ingrid Winterbach. Aandag word gegee aan die rol wat mistieke ervarings en die mistieke tradisie in die breë op verhaalvlak speel, maar ook aan die manier waarop mistieke ervarings in die struktuur, taalgebruik en styl van die prosatekste (Die boek van toeval en toeverlaat, Die Benederyk en Die aanspraak van lewende wesens) neerslag vind. Een van die sentrale doelwitte van hierdie studie is ʼn problematisering van die begrippe mistiek, mistieke ervaring en die goddelike reis (via mystica) binne die onderskeie prosatekste van Winterbach. In die lig daarvan dat mistiek ʼn grootliks onverkende onderwerp in die meer resente werk van Winterbach is, word daar spesifiek aandag gegee aan die wyses waarop mistiek en veral die mistieke ervaring in die Durban-drieluik gerepresenteer, geproblematiseer, uitgedaag en/of verruim word. Voorts word daar ook gefokus op die keuse van mistieke tradisies en historiese mistici, asook op die mate waartoe daar ’n vermenging van verskillende mistieke tradisies in dié werke van Winterbach plaasvind.
Uit die ontleding van die drie romans blyk dit duidelik dat die bestudering van mistiek en mistici in die werke van Winterbach ʼn uiters vrugbare studieterrein is. In die drie romans waarna daar in hierdie studie as die ‘Durban-drieluik’ verwys word, kan ’n wye spektrum kenmerke van tradisies so uiteenlopend soos die Rooms-Katolieke, Sjamaanse, Kabbalistiese (Joodse), Soefistiese, Zen-Boeddhistiese en Christelike mistiek geïdentifiseer word. In plaas van ’n rigiede onderskeid tussen mistieke tradisies, is daar in Winterbach se romans veel eerder sprake van ’n palimpses van oorvleuelende kenmerke vanuit verskillende mistieke tradisies. Voorts gebruik Winterbach ook bepaalde aspekte van die reisverhaal om karakters se begeerde eenwording met die goddelike uit te beeld.
’n Sentrale aspek van Ingrid Winterbach se skryfwerk is ’n doelbewuste besinning oor en ’n opweeg van uiteenlopende narratiewe aan die hand waarvan sin en betekenis gevind kan word, sonder om uiteindelik ’n enkele meesternarratief voor te stel. Met soortgelyke doel word verskillende mistieke tradisies dus in haar romans betrek om in die plek van ’n enkele narratief eerder ʼn palimpses van verskillende betekenisvormende narratiewe daar te stel.
Opvallend is ook die feit dat karakters in Winterbach se werke ʼn bepaalde bewustheid van die mistieke tradisie het en ʼn begeerte koester om die tydelikheid van hulle bestaan te oorkom, maar bykans nooit daarin slaag om die sogenaamde via mystica volledig af te lê nie. Winterbach gebruik ook karakters wat belangstelling toon in die mistiek, of karakters wat aangespreek word deur mistici, as voorbeeld en inspirasie vir die hoofkarakters. Die vermenging van verskillende mistieke tradisies maak dit vir Winterbach dus moontlik om ʼn betekenisryke teks te skep, sonder om ʼn bepaalde narratief uit te sonder as die enigste betekenisdraende narratief.
This study explores the various representations of mysticism and more specifically mystical experiences in Ingrid Winterbach’s Durban triptych. Attention is given not only to the role that the mystical tradition and mystical experiences play on a broader narrative level, but also to the way in which mystical experiences are embedded in the structure, language and style of these novels (Die boek van toeval en toeverlaat, Die Benederyk and Die aanspraak van lewende wesens). One of the core objects of this study is to critically investigate the concepts mysticism, mystical experiences, and the divine journey (via mystica) within the various prose texts of Winterbach. Seeing that mysticism has received little academic attention in the more recent novels of Winterbach, special attention will be given to the ways in which mysticism, the mystical journey and the mystical experience are depicted, problematized, expanded and/or challenged. The focus of this study also takes into account the latitude of mystical traditions and the range of historical mystics that Winterbach includes in the Durban triptych. This study further seeks to determine the purpose of the amalgamation of different mystical traditions from various religions in the works of Winterbach.
It is clear that the exploration of mysticism in the works of Winterbach shows tremendous promise in the field of study. Within the three novels referred to in this study, an array of mystical traditions from various world religions are identified such as Catholic, Shamanic, Kabbalistic (Jewish), Sufi, Zen Buddhist and Christian mysticism. Instead of a rigid distinction between mystical traditions, Winterbach's novels rather speak of a palimpsest of overlapping features from various mystical traditions. It is also clear that Winterbach uses many of the characteristics of the traveller’s journey as a means of portraying the character’s desired union with the Divine.
A core component of Winterbach's writing is the intentional reflection and a weighing up of various narratives according to which meaning and purpose in life can be found, without ultimately proposing a single ‘master narrative’. With similar purpose, various mystical traditions are involved in her novels to provide a palimpsest of different narratives in which meaning and purpose can be found.
Characters in Winterbach's novels possess a certain awareness of the mystical tradition and a burning desire to overcome the temporariness of their existence, but almost never successfully complete the mystical journey (via mystica) of union with the Divine. Winterbach also uses characters who show clear interest in the mystical tradition or who are influenced by mystics as an example and/or inspiration. The amalgamation of different mystical traditions makes it possible for Winterbach to create a protean and rich text without proposing a single narrative as the only meaningful narrative. | en_US |
