Prescribing patterns of ADHD medication in children under the age of eighteen years in the Western Cape

Abstract

The study consisted of a quantitative, retrospective drug utilisation review analysing medicine claims data from 1 January 2005 to 31 December 2013 provided by a nationally representative Pharmaceutical Benefit Management (PBM) company. The specific objectives of the empirical investigation was to: (1) determine the prevalence of ADHD in children and adolescents under the age of 18 years who received treatment with methylphenidate and/or atomoxetine in the private health sector of the Western Cape province from 2005 to 2013; (2) to identify the prescribing patterns of methylphenidate and atomoxetine in these patients; and (3) to determine the prevalence of conditions co-occurring in them. The study population consisted of a total of 2516 patients (male:female ratio 3.5:1). To determine .the prevalence of ADHD in children and adolescents from 2005 to 2013, a repeated cross-sectional study design was followed, making use of the active ingredient of the medication and the prescribed daily dose (PDD), treatment date, the gender of the patient, the patients’ age, geographical area of the prescriber, total number of patients, and total and average number of prescriptions prescribed per patient per year as medication utilisation metrics. To determine the prevalence of conditions co-occurring in children and adolescents, a cross-sectional study design was followed. For this analysis, prevalence of drugs (pharmacological classes) prescribed and chronic disease list (CDL) conditions occurring in the study population, were determined. Analysis of prescribing patterns showed that the total number of patients receiving ADHD treatment over the study period increased by 0.29% from 2005 to 2013. Children ≤ 6 years increased by 6.00% from 2005 to 2013. The City of Cape Town Metropolitan municipality had the largest number of patients (≥75%). Prescriptions for ADHD treatment increased by 0.46% overall from 2005 to 2013 (p<0.001), with that for methylphenidate and atomoxetine increasing by 0.36% and 3.15%, respectively. The average number of methylphenidate prescriptions per patient per year increased from 3.96 ± 2.92 (95% CI, 3.69-4.23) in 2005 to 4.38 ± 2.85 (95% CI, 4.14-4.61) in 2013 (Cohen’s d=0.14), and that for atomoxetine increased from 2.58 ± 1.86 (95% CI, 1.80-3.37) in 2005 to 4.85 ± 3.66 (95% CI, 3.84-5.86) in 2013 (Cohen’s d=0.62). Although methylphenidate is not usually prescribed to children under the age of six years, it was found prescribed to children aged ≤ 6 years in PDDs ranging from 10 mg to 40.39 mg ± 11.45 mg (95% CI, 33.47-47.30) in girls, and 10 mg to 35.00 mg ± 28.87 (95% CI, -10.94-80.94) in boys which corresponds with dosages calculated for children between the 5th and 95th percentile of the Centres for Disease Control (CDC) weight-for-age and stature-for-age charts (CDC, 2014a; CDC, 2014b). A maximum PDD of 64 mg was found in children aged ≤ 6 years which compares with the maximum recommended daily dosage (RDD) (72 mg/day) in children aged 13 to <18 years. The PDD and maximum daily doses for children in age group 2 (>6, ≤12 years) was similar to the RDD for methylphenidate. The PDD for children in age group 3 (>12, <18 years) corresponded to the RDD, although the maximum daily dose exceeded the RDD for boys in 2005. The most frequently prescribed daily dose for methylphenidate was for 20 mg daily (25.20%, N=19 254). There were no prescriptions for atomoxetine for children in age group 1 (≤6 years). The PDD for both boys and girls in age groups 2 (>6, ≤12 years) and 3 (>12, <18 years) were in line with the RDD for atomoxetine. The maximum daily dose exceeded the RDD for girls in age group 2 (>6, ≤12 years) as calculated for children between the 5th and 95th percentile of the CDC weight-for-age and stature-for-age charts (CDC, 2014a; CDC, 2014b) throughout the study period. The most frequently prescribed daily dose for atomoxetine was for 40 mg daily (39.09%, N=2469). A total of 93 (3.70%) patients with chronic disease list (CDL) conditions were identified with ADHD. Asthma was the most prevalent CDL condition and occurred in 74.19% (N=69) of the participants, followed by epilepsy, prevalent in 17.20% (N=16) of the participants. The combination of asthma and epilepsy occurred in three patients (3.31%) and diabetes mellitus type 1 occurred in one patient (1.08%). Patients from the study population mostly received antimicrobials (54.0%), respiratory agents (9.94%), dermatologicals (6.64%), central nervous system agents (6.11%), ear, nose and throat medication (4.94%), autacoids (3.47%), analgesics (2.70%) and endocrine system agents (2.53%). In conclusion: the prescribing of ADHD medication in the Western Cape have increased significantly from 2005 to 2013. It was also found that the majority of medication co-prescribed in the study population is indicated for acute conditions, rather than other neurodevelopmental and chronic conditions as found in previous studies. This preliminary study can lead to future studies on the influence of geographical area on the prescribing patterns of methylphenidate and atomoxetine. Keywords: Western Cape, South Africa, children, adolescents, atomoxetine, methylphenidate, prescribing patterns, comorbid conditions Voorskryfpatrone van Aandagsgebrek-Hiperaktiwiteitstoornis (AGHS) medikasie in kinders onder die ouderdom van 18 jaar in die Wes-Kaap Provinsie Die ondersoek het uit ’n kwantitatiewe, retrospektiewe, medisyneverbruiksevalueringstudie bestaan, waar medisyne-eisedata vanaf 1 Januarie 2005 tot 31 Desember 2013 ontleed is. Hierdie data is deur ‘n Farmaseutiese Voordele Bestuursmaatskappy verskaf. Die spesifieke doelwitte van die empiriese ondersoek was: (1) om die voorkoms van AGHS in kinders en adolessente jonger as 18 jaar in die private gesondheidsorgsektor van die Wes-Kaap Provinsie wat behandeling met metielfenidaat en/of atomoksetien vanaf 2005 tot 2013 ontvang het, te bepaal; (2) om die voorskryfpatrone van metielfenidaat en atomoksetien in hierdie kinders te bepaal; en (3) om die voorkoms van toestande wat saam met AGHS voorkom in hulle, te bepaal. Die studiepopulasie het uit 2516 pasiënte (verhouding van mans vrouens 3.5:1) bestaan. Om die voorkoms van AGHS in kinders en adolessente jonger as 18 jaar vanaf 2005 tot 2013 in die Wes-Kaap te bepaal, is ’n herhaalde-deursnit-studieontwerp gebruik. Hierdie ontleding het gebruik gemaak van die aktiewe bestandeel van die geneesmiddels en die voorgeskrewe daaglikse dosis, die datum van behandeling, die pasiënte se ouderdom en geslag, die geografiese ligging van die voorskrywer, die totale aantal pasiënte en die totale aantal voorskrifte per pasiënt per jaar as medisyneverbruiksmetings. ’n Deursneestudie-ontwerp is gevolg om die voorkoms van ander siektetoestande in kinders en adolessente met AGHS jonger as 18 jaar te bepaal. Vir hierdie ontleding is die voorkoms van geneesmiddels (medisyneklasse) wat voorgeskryf is, en die chroniese siekte-lys (CDL) toestande wat in die studiepopulasie voorkom, bereken. Ontleding van voorskryfpatrone het getoon dat die aantal pasiente wat behandeling vir AGHS ontvang het, met 0.29% toegeneem het vanaf 2005 tot 2013. Kinders ≤6 jaar het van 2005 tot 2013 met 6% toegeneem. Die meeste pasiënte (≥75%) was vanuit die Kaapstadse Metropool afkomstig. Voorskrifte vir die AGHS-behandeling het vanaf 2005 tot 2013 met 0.46% toegeneem (p<0.001), waarvan voorskrifte vir metielfenidaat en atomoksetien onderskeidelik met 0.36% en 3.15% toegeneem het. Die gemiddelde aantal metielfenidaatvoorskrifte per pasiënt per jaar het vanaf 3.96 ± 2.92 (95% CI, 3.69-4.23) in 2005 tot 4.38 ± 2.85 (95% CI, 4.14-4.61) in 2013 toegeneem (Cohen’s d=0.14), terwyl dié van atomoksetien, van 2.58 ± 1.86 (95% CI, 1.80-3.37) in 2005 tot 4.85 ± 3.66 (95% CI, 3.84-5.86) in 2013 (Cohen’s d=0.62) toegeneem het. Metielfenidaat word nie normaalweg aan kinders jonger as ses voorgeskryf nie, maar ten spyte van hierdie aanwysing is daar wel voorskrifte vir kinders ≤6 jaar gevind, met ‘n voorgeskrewe daaglikse dosis (VDD) van 10 mg tot 40.39 mg ± 11.45 mg (95% CI, 33.47-47.30) vir dogters en 10 mg tot 35.00 mg ± 28.87 (95% CI, -10.94-80.94) vir seuns. Hierdie dosisse stem ooreen met die doserings bereken op die 5de en 95ste persentiele van die massa-vir-ouderdom en grootte-vir- ouderdom kaarte van die CDC (CDC, 2014a; CDC, 2014b). ’n Maksimum VDD van 64 mg is by kinders in ouderdomsgroep 1 (≤ 6 jaar) gevind, wat ooreenstem met ’n dosering vir kinders in ouderdomsgroep 3 (>12, <18 jaar). Die voorgeskrewe daaglikse dosis en die maksimum daaglikse VDDs was binne die raamwerk van die voorgestelde daaglikse doserings vir beide seuns en dogters in ouderdomsgroep 2 (>6, ≤12 jaar). Die voorgeskrewe daaglikse dosis in ouderdomsgroep 3 (>12, <18 jaar) het ooreengestem met die voorgestelde daaglikse dosering, maar het die maksimum dosering vir seuns oorskry in 2005. Die voorgeskrewe daaglikse dosis wat die meeste vir metielfenidaat voorgekom was vir 20 mg daagliks (25.20%, N=19 254). Daar was geen voorskrifte vir atomoksetien vir kinders in ouderdomsgroep 1 (≤6 jaar) nie. Die voorgeskrewe daaglikse dosis vir beide seuns en dogters in ouderdomsgroepe 2 (>6, ≤12 jaar) en 3 (>12, <18 jaar) was binne die raamwerk van die voorgestelde daaglikse dosering vir atomoksetien. Die maksimum dosis vir dogters in ouderdomsgroep 2 (>6, ≤12 jaar) het die voorgestelde daaglikse dosering wel deurlopend oorskry. Die voorgeskrewe daaglikse dosis vir atomoksetien wat die meeste voorgekom het, was 40 mg daagliks (39.90%, N=2469). ’n Totaal van 93 (3.70%) pasiënte met chroniese siekte-lys toestande is geïdentifiseer. Van die siektetoestande wat op die chroniese siekte-lys verskyn, het asma in 74.19% (N=69) van pasiënte voorgekom, gevolg deur epilepsie in 17.20% (N=16) van pasiënte. Die kombinasie van asma en epilepsie het in drie pasiënte (3.31%) voorgekom en tipe 1 diabetes mellitus in een pasiënt (1.08%). Die medisyneklasse wat die meeste voorgeskryf is, was antimikrobiese middels (54.0%), respiratoriese middels (9.94%), dermatologiese middels (6.64%), sentrale senuweestelsel middels (6.11%), medikasie vir oor, neus en keel (4.94%), outakoїede (3.47%), analgetika (2.70%) en endokrienemiddels (2.53%). Ter samevatting: Die voorskryf van AGHS-medikasie in die Wes-Kaap Provinsie het betekenisvol toegeneem van 2005 tot 2013. Daar is ook bevind dat die medisyneklasse wat die meeste voorgeskryf is vir die studiepopulasie, aangedui is vir akute toestande en nie vir neuro-ontwikkelings- of chroniese toestande, soos in die literatuur aangetoon word nie. Hierdie voorlopige studie kan lei na toekomstige studies oor die invloed van geografiese ligging op die voorskryfpatrone van metielfenidaat en atomoksetien.