| dc.description.abstract | Die nuwe tendense in die Afrikaanee poësie na 1950 is op wyd uiteenlopen-de wyee krities beoordeel. Enersyds is byvocr beeld opgemerk dat ,,'n koue wind aan die apsteek (is) in ens literatuur. ''¹ Andersyds is beweer dat ,,'n literatuur wat eulke verse voortbring, horn nie (hoef) te ekaam tuesen die ouer literature van die wëreld nie.''² Die poësie van Breyten Breytenbach, wat ender anders 'n belangrike bydrae tot die vernuwing lewer, is sowel ,, 'n modeverskynsel, en daarom in essensiële sin juis nie so danig nuut nie"³ ge-noem, as moderne poësie deurgaans sender mode, hauding, snaaksheid, sender modernisma. ''4 Daar is gepraat van Breytenbach se ,, miskenning van die gedig as gedig, ''⁵ maar oak van sy poësie as ,,oor die algemeen heel streng gevormde poësie''⁶ waarin daar ,, verbluffende gebondenheid''⁷ gevind word. Rob Antaniesen beweer egter dat ,,.... teenstrydighede (in die kritiese beoordeling van kunswerke) glad niks teen die kunswerk as 'n betroubare objek van kontrole (bawys) nie. Wát ook al die oordeel, die kunswerk is wat dit is''⁸ | en_US |
